upojeni

Upojeni.

I.

siedzący na krześle

nad głową film

 

biely s čiernymi

kresbičkami

nervóznych škriatkov

 

letiace oštepy fičia

priezračným sklom

 

„ludzie z lodu”

 

tańczę ze swoją

ženou  latinu

raz-dva-tri ča-ča

dva-dva-tri ča-ča

 

nie szkodzi, że to nie w tym

rytmie 

II.

na dlhej nekonečnej

ulici oslnený obrazovkou

przesyłasz się światu

istniejesz

iż ta wiadomość

slnkom vypálená

do szarej kamienicy

to twoja

p r z y s z ł o ś ć

III.

všetky ulice

niekam vedú

nepoznáš ich konce

nechceš

mohli by lákať

tak

"rzucę sobie kości"

 

kde končia ulice,

vo vzduchoprázdne

levituje ktosi

čo sa stále usmieva

jeho telo

prežiarené krvou zeme

a blankytom oblohy

v tebe križuje

číre spomienky

 

twoje … są …

na mamę … wtedy

… jak rzucałeś kamień

do rzeki i patrzyłeś

jak się gubi w głębi

 

wyobrażałeś sobie

ten świat, te potwory

i wszystko było

cudowne

kolorowe

 

teraz, ponorený

do hodvábnej peny

dychtivo hlceš vzduch

 

a postavy sú

niewyimaginowane

---